Author: Roberto Verde

Oil on canvas, 100 x 50cm

A banana shooting a strawberry. Some strawberries do fancy a vigorous treatment, some do not. This one explodes in the encounter.

NL- Een banaan die schiet op een aardbei. Hoewel sommige aardbeien wel houden van het ruwere werk, is deze er niet tegen bestand en explodeert ze in de ontmoeting.

Oil on canvas, approx 60 x40cm

A painting made in my first year in the academy. The difficulty was to get the perspective right and to start with the structure that was the furthest/deepest, these beams are of course crossed by the the beams that are nearer.

NL – Een schilderijtje uit mijn eerste jaar academie. Gebaseerd op een foto van een haven ergens in Canada. Het moeilijke, behalve het perspectief goed krijgen, bestond erin om eerst de diepst gelegen balken te schilderen en dan geleidelijk aan te werken naar het niveau dat dichterbij ligt.

Oil on canvas 120 x 80cm (May 2018)

A corridor in a hotel in Italy inspired me for this painting. We slept two nights in this beautiful 17th century palazzo and we were the only guests. At night the place was just for the two of us. I wandered through this corridor while Myriam was sleeping and I felt the presence of the very strange people that once lived there.

NL- Een hotel aan de Oostkust van Italië vormde de inspiratie voor dit schilderij. Wij hadden de eer om twee nachten door te brengen in dit 17de eeuwse paleis en behalve wij twee was er niemand. ‘s Nachts, terwijl Myriam sliep, liep ik in pyjama door de gangen, in bewondering voor de snuisterijen en boeken op de kasten, de schilderijen. In het halfduister en de stilte, voelde ik de aanwezigheid van de mensen die hier vroeger geleefd hadden. Het was niet griezelig, wel héél vreemd.

Oil on canvas, 120cm x 80cm (January 2018).

A study in black and white. The danger comes from an ocean that is at first view very quiet. What the man (yes, it is a man) in the diving suit is doing is unclear. Perhaps he is harmless, perhaps not, one never knows what these people plot whilst in the deep blue.  The strange apparatus he carries in his left hand is not making us wiser.
What if he runs out of oxygen, ready to capture one of the two girls to take her breath away? One can only guess which will be his catch. He is big, but not big enough to take both.

NL- Een studie in zwart en wit, gebaseerd op een foto die ik nam in Thailand (The Naka). Het gevaar komt van een ogenschijnlijk kalme oceaan. De duiker is vast iets van plan. Misschien draait het goed uit, maar misschien ook niet. We kunnen nooit zeker weten wat duikers bekokstoven als ze daar diep beneden zitten. Het vreemde apparaat dat hij in zijn linkerhand draagt maakt ons niet veel wijzer.
Er is een probleem: de meisjes zijn adembenemend, en dat is zeer ernstig voor een duiker. Voor wie zal hij kiezen? De witte? De zwarte? Moeilijk te voorspellen. Hij kan ze niet allebei krijgen.

Oil on cardboard/canvas, 60cm x 80cm (March 2017).

Orangutan. There is a sadness and resignation in the eyes of our brother. I tried to catch this in the gaze, and I notice that some fear has sneeked in as well. The most difficult part was the skin underneath the eyes. The bigger strokes all around the face away from the centre (hopefully) add to the power of the expression. The white part at the right edge was introduced to break the symmetry.

NL- Orang Oetan : er zit grote droefheid en gelatenheid verscholen in de ogen van vriend aap. Ik heb getracht dit te vatten in zijn blik, nu merk ik dat er ook een beetje angst is bij ingeslopen. Het moeilijkste stuk vond ik de huid onder de ogen. De borstelstreken die als stralen vanuit het centrum weglopen dragen (hopelijk) bij tot de kracht van het gezicht. De witte streken rechts tegen de kant, werden later toegevoegd om de symmetrie te breken.

Oil on canvas, 120cm x 80cm (2016-2017).

Leaving in an airplane is not always fun, unless it is for a holiday. Leaving people behind for a long time can be cumbersome. Coming back as a new person can be a welcome suprise and the start of a new life. This lady returns in style, wearing a piece designed by world famous Dries Van Noten. I nicked the idea of the outfit from a picture of his 2016 spring collection.

NL- Airport Blues : Luchthavens is niet echt mijn ding. Toch niet als ik mensen moet uitwuiven die ik lange tijd niet meer ga zien. Je kan er intriest van worden, een vliegtuig zien verdwijnen met iemand erin die je graag dichtbij zou hebben. Soms komen de mensen die vertrekken terug in een andere gedaante. Als er genoeg tijd is over gegaan. Ze dragen andere kleding, ze bewegen anders en ze praten anders: klaar om een nieuw leven te beginnen. Zo ook deze dame die als een schaduw tegen het licht een droom ziet vertrekken maar later terugkomt in stijl. Met een ensemble ontworpen door één van de bekendste modeontwerpers: Dries Van Noten. Ik heb het kledingstuk gekopieerd/gepikt van een fotootje van de catwalk uit zijn lente collectie van 2016.